Zbiór najważniejszych update'ów związanych z opieką nad pacjentem urazowym (stanowiska ITLS, PHTLS, ATLS)
Niniejszy artykuł zawiera aktualizację stanowiska dotyczącego postępowania z pacjentem po urazie wymagającym zaopatrzenia dróg oddechowych. Jest przeznaczony dla instruktorów i osób pracujących według zaleceń ITLS. Zalecenia ujęto w formę algorytmu.
Przed omówieniem tych zagadnień w artykule przedstawiono aktualne zalecenia ITLS w zakresie „kryteriów LEON”, co pozwoli przewidzieć trudną intubację i wdrożyć techniki chirurgicznego zaopatrzenia dróg oddechowych poprzez konikotomię z prowadnicą Bougie u osób dorosłych.
🚑 C-A-B-C: podkreślono potrzebę wczesnego tamowania krwotoków zewnętrznych,
🚑 A: rozpisano protokół intubacji (z uwzględnieniem farmakoterapii),
🚑 B: wprowadzono technikę wentylacji w pozycji z uniesionym tułowiem o 30 stopni,
🚑 B: zrezygnowano ze stabilizacji opatrunkiem wiotkiej klatki piersiowej,
🚑 B: w odmie otwartej: opatrunek 3-stronny zastąpiono 4-stronnym,
🚑 B: w odmie prężnej: podkreślono miejsce odbarczenia igłowego w 5. przestrzeni międzyżebrowej w linii pachowej przedniej.
⚠️ Wspomniano / przypomniano także o:
- protokole MIST podczas przekazywania pacjenta,
-finger thoracostomy,
-zasadach, kiedy nie stosować kołnierza ortopedycznego,
-roli TXA we wstrząsie krwotocznym i urazach czaszkowo-mózgowych,
-zasadach hipotensji permisywnej,
-roli ETCO2 przy ocenie wentylacji i perfuzji.
"ITLS uważa obecnie, że istnieją wystarczające dowody na podanie TXA pacjentom z TBI w ciągu 3 godzin od urazu".
Prehospital Trauma Life Support (PHTLS) to obok International Trauma Life Support (ITLS) jeden z najbardziej rozpoznawalnych na świecie standardów opieki przedszpitalnej nad ofiarą urazu. Wprowadzony w 1981 roku, został opracowany przez National Association of Emergency Medical Technicians, przy współpracy z American College of Surgeons Committee on Trauma, American Geriatrics Society, American Academy of Pediatrics, National Association of EMS Physicians, Committee on Tactical Combat Casualty Care.
Najnowsza aktualizacja stanowiska PHTLS to już 9. edycja dokumentu. Poniższe zalecenia mogą być zaadaptowane do polskich warunków i stosowane przez zespoły ratownictwa medycznego, zarówno zespoły specjalistyczne z lekarzem systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, jak i podstawowe zespoły ratownictwa medycznego, w skład którego wchodzą ratownicy medyczni i pielęgniarki systemu. Niektóre z zaleceń mogą także stanowić krótki poradnik udzielania pomocy w warunkach przedszpitalnych poza systemem ratownictwa medycznego.
Autor: Jerzy Jaskuła
W ostatnim czasie dyskutowano, czy stosować kołnierze ortopedyczne i w jakich sytuacjach należy to robić. Najnowsze (ósme) wydanie podręcznika ITLS nie odnosi się do rutynowego wykorzystania kołnierzy. Podczas kursów ITLS zaleca się, aby ograniczanie ruchomości kręgosłupa uzależniać od stanu pacjenta. Należy je stosować u pacjentów, którzy z największym prawdopodobieństwem na tym skorzystają, i unikać ich w sytuacji, gdy jest to zbędne. Większość badań naukowych dotyczyło ryzyka ich stosowania; opublikowano niewiele danych na temat korzyści z takiego postępowania. Autorzy nowych badań i zaleceń sugerują, aby każdorazowo ocenić zarówno korzyści, jak i ryzyko związane z użyciem kołnierza.
Wstrząs krwotoczny stanowi poważny problem u wielu pacjentów po urazie. Jest to, zaraz po niedrożności dróg oddechowych, druga najczęstsza przyczyna zgonów, którym można było zapobiec. Szybka i efektywna kontrola krwawienia widocznie poprawia przeżywalność oraz końcowy wynik leczenia, szczególnie w środowisku taktycznym. Coraz częstsze korzystanie ze staz obniżyło śmiertelność w wyniku wstrząsu krwotocznego, szczególnie w ostatnich konfliktach zbrojnych prowadzonych przez siły Stanów Zjednoczonych i NATO.
W środowisku taktycznym i wojskowym dochodzi do większej liczby urazów penetrujących oraz krwotoków zewnętrznych niż w środowisku cywilnym, w którym dominują urazy tępe. To z kolei prowadzi do sytuacji, w których występuje ciągłe krwawienie trudne do opanowania. Szybkie rozpoznanie tego stanu, transport do właściwego ośrodka docelowego (centrum urazowego) oraz ograniczenie stosowania płynoterapii do momentu uzyskania minimalnej niezbędnej perfuzji (hipotensja permisywna) wpływają na poprawę przeżywalności u pacjentów po urazie.
Dokument – przeznaczony dla instruktorów oraz uczestników kursów ITLS – zawiera aktualne stanowisko International Trauma Life Support dotyczące różnych metod unieruchamiania pacjentów (ang. Spinal Motion Restriction – SMR), w tym korzystania z długiej deski ortopedycznej oraz innych rodzajów sztywnego sprzętu unieruchamiającego.
Zgodnie z 7. edycją podręcznika ITLS pacjenci, u których podejrzewa się uraz, powinni być unieruchomieni do momentu jego wykluczenia. Badania kliniczne wykazały, że przedłużony czas spędzony w unieruchomieniu może szkodliwie wpływać na stan pacjenta, pogorszyć oddychanie, zwiększyć ryzyko aspiracji treści żołądkowej, a także stać się przyczyną odleżyn.
Komentarze
Prześlij komentarz