AMIODARON w RM

Amiodaron to oprócz lignokainy jeden z leków antyarytmicznych, które ratownik medyczny może samodzielnie podawać w Zespołach Ratownictwa Medycznego typu "P". Substanacja znana Nam na codzień, dziś pokrótce o niej.

Amiodaron należy do grupy leków antyarytmicznych klasy III wg podziału Vaughana Williamsa. Główne działanie tego leku polega na hamowaniu kanałów wapniowych oraz na wydłużeniu 3 fazy potencjału czynnościowego komórek przewodzących serca poprzez zmniejszenie wypływu jonów potasu z komórek. Innym zadaniem tego leku jest również stabilizacja błon komórkowych, co powoduje zmniejszenie zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen. Przyczynia się również do wydłużenia czasu refrakcji w komórkach mięśnia sercowego. Poprzez hamowanie automatyzmu węzła zatokowego prowadzi do powstania bardzo zwolnionej czynności serca (bradykardi), która nie reaguje na podaż atropiny. Amiodaron wykazuje działanie blokujące receptory alfa i beta adrenergiczne. Dzięki rozkurczającemu działaniu na mięśnie gładkie naczyń odwodowych, jak i wieńcowych wpływa na zmniejszenie oporu obwodowego.

Skład: 
• chlorowodorek amiodaronu
• alkohol benzylowy
• polisorbat 80
• woda do wstrzykiwań

Preparaty dostępne w Polsce:
• Amiokordin 50 mg/ml (150mg/3ml ampułka)
• Cordarone 50 mg/ml (150mg/3ml ampułka)

Wskazania:
• zaburzenia rytmu serca w przebiegu zespołu WPW
• migotanie i trzepotanie przedsionków
• migotanie komór
• częstoskurcz komorowy

Przeciwwskazania:
• bradykardia zatokowa
• blok zatokowo-przedsionkowy
• zespół chorego węzła zatokowego
• blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia
• przełom tarczycowy
• ciężka niewydolność oddechowa

Interakcje:
• nie stosować równolegle z lekami antyarytmicznymi z klasy Ia oraz klasy III
• nie stosować równolegle z lekami przeciwdepresyjnymi, lekami przeciwhistaminowymi

Działania niepożądane:
• bradykardia
• zaburzenia rytmu serca pod postacią torsade de pointes
• niedoczynność lub nadczynność tarczycy

Ciąża i laktacja:
•    kategoria D
•    amiodaron może wpływać na tarczycę płodu; nie stosować u kobiet w ciąży z wyjątkiem sytuacji, gdy korzyść z zastosowania leku przewyższa ryzyko
•    amiodaron przenika do pokarmu kobiecego; nie stosować w okresie karmienia piersią

Dawkowanie:

Dorośli:
•    migotanie komór, częstoskurcz komorowy bez tętna – 300 mg i.v. rozcieńczone w 20 ml 5% glukozy, druga dawka 150 mg i.v.
•    nadkomorowe zaburzenia rytmu –  150-300 mg i.v. we wlewie kroplowym 5% glukozy w ciągu 3 min
•    po kolejnych próbach kardiowersji – 900 mg i.v. w ciągu 24 h

Dzieci:
•    5 mg/kg i.v., maksymalnie 15 mg/kg i.v.

CiEKAWOSTKi:
• amiodaron rozpuszczamy wyłącznie w 5% glukozie (rozpuszczenie tego leku w 0,9% NaCl doprowadza do degradacji (rozkładu) substancji czynnej, co wiąże się z utratą efektu farmakologicznego. Wlewy dożylne o stężeniu mniejszym niż 300 mg leku na 500 ml 5% glukozy są niestabilne i nie powinno się ich stosować
• 300 mg amiodaronu zawiera 9 mg jodu (zapotrzebowanie organizmu na jod to 150-200 mcg), co powoduje objawy uboczne związane z tarczycą


PAMIĘTAJ! Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 14 stycznia 2009 roku zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu medycznych czynności ratunkowych, które mogą być podejmowane przez ratownika medycznego droga podawania leków wymienionych w tabeli ze środkami farmakologicznymi jest zgodna z drogą podania określoną w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 grudnia 2006 roku w sprawie szczegółowego zakresu medycznych czynności ratunkowych, które mogą być podejmowane przez ratownika medycznego na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410) "narzucało" drogę podawania leków, która została uwzględniona w tabeli ze środkami farmakologicznymi.