CLEMASTIN w RM

Klemastyna to lek przeciwhistaminowy, działający na receptory H1 I generacji, hamuje działanie histaminy w obwodowych i ośrodkowych receptorach H1, równocześnie blokując receptory cholinergiczne, adrenergiczne oraz serotoninowe. Receptor H1 znajduję się na komórkach śródbłonka i mięśni gładkich, a także w neuronach OUN. Pobudzenie receptora H1 powoduje spadek ciśnienia tętniczego krwi na skutek rozszerzenia naczyń tętniczych oraz wzrostu przepuszczalności ścian naczyń krwionośnych. Działa przeciwświądowo, cholinolitycznie i hamująco na OUN, powodując senność i otępienie. Łagodzi objawy alergiczne (pokrzywka, obrzęk, świąd).

Skład: 
• klemastyna (w postaci klemasytny fumaranu)
• sorbitol
• etanol 96%
• glikol propylenowy
• sodu cytrynian
• woda do wstrzykiwań

Preparaty dostępne w Polsce:
• Clemastinum WZF 1mg/ml (2 mg/2 ml)

Wskazania:
•    pomocniczo we wstrząsie anafilaktycznym
•    nagłe odczyny alergiczne
•    obrzęk Quinckiego
•    alergie polekowe

Przeciwwskazania:
•    trudności w oddawaniu moczu
•    nie stosować u dzieci ze względu na zawartość 96 % etanolu!!!
•    przełom nadciśnieniowy oraz tarczycowy

Działania niepożądane:
•    senność, spowolnienie ruchowe, zawroty głowy
•    ból brzucha, zgaga, nudności, wymioty, biegunka lub zaparcia
•    uczucie ucisku w klatce piersiowej
•    świszczący oddech
•    spadek ciśnienia tętniczego
•    kołatanie serca

Ciąża i laktacja:
•    wyłącznie w przypadku zdecydowanej konieczności
•    przenika do pokarmu kobiecego

Dawkowanie:
Dorośli: 2 mg i.v. lub i.m. Przed podaniem i.v. zawartość ampułki należy rozcieńczyć
w stosunku 1:5 0,9% roztw. NaCl lub 5% roztw. glukozy; wstrzykiwać powoli w ciągu 2–3 min.

W praktyce ZRM?

Należy wspomnieć, że jest to lek III rzutu we wstrząsie anafilaktycznym wg European Academy of Allergy and Clinical Immunology 2014. Charakterystyka Produktu Leczniczego (ChPL) z 22.02.2013 r. NIE ZALECA podaży tego leku dzieciom - mowa tutaj o roztworze do wstrzykiwań. Ratownik medyczny zgodnie z ustawą o PRM z 2006 roku mógł podawać ten lek samodzielnie wyłącznie droga domięśniową, natomiast od 2009 roku wg ustawy o PRM lek ten można podawać zgodnie z drogą podania określoną w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu, a więc ratownik medyczny samodzielnie może podać ten lek również drogą dożylną.

PAMIĘTAJ! Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 14 stycznia 2009 roku zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu medycznych czynności ratunkowych, które mogą być podejmowane przez ratownika medycznego droga podawania leków wymienionych w tabeli ze środkami farmakologicznymi jest zgodna z drogą podania określoną w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 grudnia 2006 roku w sprawie szczegółowego zakresu medycznych czynności ratunkowych, które mogą być podejmowane przez ratownika medycznego na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410) "narzucało" drogę podawania leków, która została uwzględniona w tabeli ze środkami farmakologicznymi.