Częstoskurcz nadkomorowy - opis przypadku

Podstawowy Zespół Ratownictwa Medycznego w składzie dwóch ratowników medycznych został zadysponowany do kobiety lat 72, która zgłasza dyskomfort w klatce piersiowej (uczucie szybkiego bicia serca). ZRM przybył w ciągu 7 minut na miejsce zdarzenia. Kobieta zastana w pozycji siedzącej. Przystąpiono do badania podmiotowego i przedmiotowego.

BADANIE:

A - drożne, niezagrożone
B - 18/min, szmer pęcherzykowy prawidłowy obustronnie, odgłos opukowy prawidłowy, bez cech wysiłku oddechowego, SpO2 98%
C - żyły szyjne w normie, CRT poniżej 2 sekund, tętno na tętnicy szyjnej i tętnicy promieniowej obecne, bardzo szybkie, miarowe 160/min, CTK 100/60 mm Hg, skóra w normie, EKG nr 1 w załączniku
D - AVPU (A), glikemia 150 mg%, źrenice równe i reaktywne, siła mięśniowa L=P, oczopląsu brak, czucie symetryczne zachowane
E - brzuch miękki, niebolesny, prawidłowo wysklepiony, bez objawów otrzewnowych, bez obrzęków kończyn dolnych, temp. ciała 36,6 °C

S - uczucie szybkiego bicia serca, złe samopoczucie, niepokój, dolegliwości pojawiły się w spoczynku i trwają od 2 godzin
A - neguje alergie
M - Tulip, Siofor, Acard, Letrox, IPP, Tertensif, Theospirex (od dłuższego czasu nie zażywa tego leku)
P - N.T., przewlekła niewydolność serca, stan po OZW (NSTEMI w 2014), cukrzyca, niedoczynność tarczycy, POChP w wywiadzie (ostatni epizod duszności bardzo dawno temu), nikotynizm
L - ok. 3 godz temu
E - podobny epizod częstoskurczu miał miejsce 3 miesiące temu (kobieta również zdecydowała się wezwać ZRM; od ZRM S otrzymała wtedy 3 mg Betalocu iv - bez pozytywnego efektu -> przewieziona do szpitala)

EKG nr 1:

Po wykonaniu EKG założono dostęp dożylny w zgięciu łokciowym (18 G). Zastosowano stymulację nerwu błędnego (“wydmuchanie” 20 ml strzykawki - bez efektu, masaż zatoki szyjnej po uprzednim osłuchaniu tętnicy szyjnej - bez efektu). Podjęto decyzję o podaniu Adenozyny zgodnie z ERC 2015. Podano 6 mg i.v. w szybkim wstrzyknięciu, które natychmiast zostało przepłukane 20 ml 0,9% NaCl, dodatkowo uniesiono kończynę górną. Przed podaniem leku uprzedzono pacjentkę o nieprzyjemnym uczuciu po podaży tego leku. Jednoczasowo podłączono tlen w przepływie 2 l/min przez cewnik donosowy.

 

Po podaniu Adenozyny obserwowano zapis na monitorze, który przyniósł pozytywny efekt podaży leku. Po podaniu leku pacjenta powiedziała, że nagle zrobiło się jej duszno.

Wykonano zapis EKG nr 2:

Kobieta zgłasza znaczną poprawę swojego stanu zdrowia, "niechętnie" godzi się na zaproponowane przez ZRM przetransportowanie do szpitala celem obserwacji. W powtórnym badaniu bez odchyleń od normy (RR 18/min, SpO2 98%, HR 90/min, CTK 100/70 mm Hg). W drodze do szpitala podłączono 250 ml 0,9% NaCl i.v. w powolnym wlewie kroplowym. Nie zaobserwowano zaburzeń rytmu serca. W stanie stabilnym przewieziona do najbliższego SOR.

Komentarz:

W trakcie badania kobietę zapytano o jej wartości optymalne ciśnienia tętniczego, odparła, że od kiedy tylko pamięta ma zawsze niskie wartości BP, średnio 80/60 mm Hg i 90/60 mm Hg. W teorii takie wartości BP mogą świadczyć o rozwijającym się wstrząsie (pacjent niestabilny hemodynamicznie, który w tym konkretnym przypadku wymagałby kardiowersji elektrycznej). 

W wywiadzie chorobowym mieliśmy informację na temat, że pacjentka choruje na POChP - zgodnie z zaleceniami producenta leku, należy zachować szczególną ostrożność w przypadku podaży adenozyny u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc; dodatkowo kobieta odstawiła lek Theospirex (pochodna metyloksantyny), który jest konkurencyjnym inhibitorem adenozyny, co oznacza, że podanie adenozyny w tym przypadku mogło okazać się nieskuteczne (w takim przypadku należy zwiększyć dawkę leku, co oznaczałoby podaż 12 mg adenozyny iv w szybkim wstrzyknięciu).